ઉતાવળ હો જ્યારે બારણાં વખાય નહિલખવા બેસો તો ખરા, ત્યારે જ લખાય નહિ
રોકી તો શકાય હજી આતમને ડૂબતાં પણ કાગળનાં વાદળથી હવે ભૂસકો મરાય નહિ
તન પણ સમાઈ જાશે એક માટીના ઘડલામાં પણ આ ઉભરાઓ ઈચ્છાના શમ્યા શમાય નહિ
ઘોડિયે જ મુકાઇ હસિત, યમને કંકોત્રી વણ નોતરે કેમ આવ્યા, વાંધો કઢાય નહિ
Leave a Reply